ღ♥ღ
به سلامتی درخت!
نه به خاطرِ میوش، به خاطرِ سایش.
ღ ღ♥
به سلامتی دیوار!
نه به خاطرِ بلندیش، واسه این‌که هیچ‌وقت پشتِ آدم روخالی نمی‌کنه.
ღ ღ♥
به سلامتی دریا!
نه به خاطرِ بزرگیش، واسه یک‌رنگیش.
ღ♥ღ
به سلامتی سایه!
که هیچ‌وقت آدم رو تنها نمی‌ذاره.
ღ♥ღ
به سلامتی پرچم ایران!
که سه‌رنگه، تخم‌مرغ! که دورنگه، رفیق! که یه‌رنگه.
ღ♥ღ
به سلامتی همه اونایی که دوسشون داریم و نمی‌دونن، دوسمون دارن و نمی‌دونیم.
ღ♥ღ
به سلامتی نهنگ!
که گنده‌لات دریاست.
ღ♥ღ
به سلامتی زنجیر!
نه به خاطر این‌که درازه، به خاطر این‌که به هم پیوستس.
ღ♥ღ
به سلامتی خیار!
نه به خاطر «خ»ش، فقط به خاطر «یار»ش.
ღ♥ღ
به سلامتی شلغم!
نه به خاطر (شل)ش، به خاطر(غم)ش.
ღ♥ღ
به سلامتی کرم خاکی!
نه به خاطر کرم‌بودنش،به خاطر خاکی‌بودنش
ღ♥ღ
به سلامتی پل عابر پیاده!
که هم مردا از روش رد می‌شن هم نامردا !
ღ♥ღ
به سلامتی برف!
که هم روش سفیده هم توش.
ღ♥ღ
به سلامتی رودخونه!
که اون‌جا سنگای بزرگ هوای سنگای کوچیکو دارن.
ღ♥ღ
به سلامتی گاو!
که نمی‌گه من، می‌گه ما.
ღ♥ღ
به سلامتی دریا!
که ماهی گندیده‌هاشو دور نمی‌ریزه.
ღ♥ღ
به سلامتی سنگ بزرگ دریا!که سنگای دیگه رو می‌گیره دورش.
ღ♥ღ
به سلامتی بیل!
که هرچه قدر بره تو خاک، بازم برّاق‌تر می‌شه.
ღ♥ღ
به سلامتی دریا!
که قربونیاشو پس می‌آره.
ღ♥ღ
به سلامتی تابلوی ورود ممنوع!
که یه تنه یه اتوبان رو حریفه.
ღ♥ღ
به سلامتی عقرب!
که به خواری تن نمی‌ده.
(عرض شودکه عقرب وقتی تو آتیش می‌ره و دورش همش آتیشه با نیشش خودش می‌کُشه که کسی ناله‌هاشو نشنوه)
ღ♥ღ
به سلامتی سرنوشت!
که نمی‌شه اونو از “سر” نوشت.
ღ♥ღ
به سلامتی سیم خاردار!
که پشت و رو نداره.
