رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود:

اذا كان يوم القيمه انبت الله لطائفه من امتى اجنحه فيطيرون من قبور هم الى الجنان

يعنى روز قيامت كه مى شود خداوند به بعضى از امت من بالهايى عطا مى كند

كه از قبرهاى خود پرواز مى كنند و به سوى بهشت مى روند و آنجا متنعم مى شوند،

ملائكه از آنها مى پرسند: شما از حساب فارغ شديد؟

مى گويند: ما حسابى نداشتيم.
مى گويند: از صراط گذشتيد؟
مى گويند: ما صراطى نديديم.
ملائكه مى پرسند: شما از امت كيستيد؟

مى گويند: ما از امت محمد (صلى الله عليه و آله و سلم) هستيم.
ملائكه مى پرسند: عمل شما در دنيا چه بوده كه به اين مرتبه عالى و منزلت عظيمه رسيده ايد؟

گويند: دو صفت در ما بود كه خدا اين مقام را به ما داده است.

يكى اينكه: هرچى خدا در دنيا قسمت ما كرده بود در دنيا راضى بوديم.

دوم اينكه: اگر در خلوت اسباب معصيت براى ما مهيا مى شد از خدا حيا مى كرديم

و مرتكب معصيت نمى شديم.

امام صادق (عليه السلام) به اسحاق بن عمار فرمودند:

بترس از خدا گويا خدا را به چشم مى بينى و اگر شك دارى،

در دين خدا كافرى و اگر يقين دارى و باز مرتكب مى شوى

پس خدا را پست ترين نظر كنندگان فرض كردى.

زبده الاحاديث ج 2 ص