پسر کوچولو از مدرسه اومد و دفتر نقاشیش رو پرت کرد روی زمین! بعد هم پرید بغل مامانش و زد زیر گریه! مادر نوازش و آرومش کرد و خواست که بره و لباسش رو عوض کنه. دفتر رو برداشت و ورق زد. نمره نقاشیش ده شده بود! پسرک، مادرش رو کشیده بود، ولی با یک چشم! و بجای چشم دوم، دایره‌ای توپر و سیاه گذاشته بود! معلم هم دور اون، دایره‌ای قرمز کشیده بود و نوشته بود: «پسرم دقت کن!»
فردای اون روز مادر سری به مدرسه زد. از مدیر پرسید: «می‌تونم معلم نقاشی پسرم رو ببینم؟»
مدیر هم با لبخند گفت: «بله، لطفا منتظر باشید.»
معلم جوان نقاشی وقتی وارد دفتر شد خشکش زد! مادر یک چشم بیشتر نداشت! معلم با صدائی لرزان گفت: «ببخشید، من نمی‌دونستم…، شرمنده‌ام.»
مادر دستش رو به گرمی فشار داد و لبخندی زد و رفت. اون روز وقتی پسر کوچولو از مدرسه اومد با شادی دفترش رو به مادر نشون داد و گفت: «معلم مون امروز نمره‌ام رو کرد بیست!» زیرش هم نوشته: «گلم، اشتباهی یه دندونه کم گذاشته بودم!»
بیا اینقدر ساده به دیگران نمره‌های پائین و منفی ندیم. بیا اینقدر راحت دلی رو با قضاوت غلط‌مون نشکنیم.
شیطان دچار درد شدید در سر میشود
و باز کردن قرآن ، شیطان را تجزیه می کند
و با خواندن قرآن ، به حالت غش فرو میرود..
و خواندن قرآن باعث در اغما رفتنش میشود؟؟؟؟
و آیا شما می دانید که هنگامی که می خواهید
این پیام را به دیگران ارسال کنید ،
شیطان سعی خواهد کرد تا شما را منصرف کند؟؟؟؟
فریب شیطان را نخويد!!!!
پس این حق را دارید که این پست رو کپی کنید
وتوي وب هاتون بذاريد…
آيا پيامبران مدفون در ايران را می شناسيد؟
نام پیامبر محل دفن
—————————
۱- حضرت حیقوق نبی (ع) —-> تویسرکان
۲- حضرت دانیال نبی (ع) —-> شوش
۳- حضرت اشموئیل (ع) —-> ساوه
۴- حضرت حجٌی (ع) —-> همدان
۵- حضرت روبین (ع) —-> میامی
۶- حضرت یوشع (ع) —-> اصفهان
۷- حضرت شعیا ء (ع) —-> اصفهان
۸- حضرت قیدار (ع) —-> قیدار
۹- حضرت خالدبن سنان عبسی (ع) —-> گنبد کاووس
۱۰- حضرت سلام (ع) —-> قزوین
۱۱- حضرت سلوم (ع) —-> قزوین
۱۲- حضرت سهولی (ع) —-> قزوین
۱۳- حضرت القیاء —-> قزوین
۱۴- حضرت جرجیس (ع) —-> شوشتر
۱۵- حضرت یونس (ع) —-> گناباد
۱۶- حضرت یعقوب (ع) —-> گرگان
۱۷- حضرت ارمیا (ع) —-> خرمشهر
برگرفته از کتاب « پژوهشی در زندگی پیامبران در ایران » نوشته ی آقای ولی الله قوزی تویسرکانی از انتشارات دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه ی مدرسین حوزه ی علمیه ی قم
ازم پرسید: تا حالا عاشق شدی؟
گفتم آره..
گفت چند بار؟
گفتم یک بار..
گفت پس میدونی عشق اول هیچوقت از یاد نمیره؟
گفتم آره مطمئنم..
گفت: چه جوری باهاش آشنا شدی؟
گفتم از بچگی باهاش بزرگ شدم؛
تا چشم باز کردم تا الان اونو دیدم..
گفت: باهاش در ارتباطی؟؟
گفتم آره همیشه باهم ایم..
بغض کردم …
گفت: بهش میرسی؟؟ اشکم سرازیر شد گفتم آره..
گفت: منم عاشقم،خیلی میخواستمش،زیبا بود ولی نرسیدیم..
گفت: خوشبحاله عشقت چقد خوشبخته که تو رو داره و اینقدر عاشقشی..
گفتم من خوشبخت ترم که اون عاشقمه!!
گفت: حالا کی هست؟ اسمش چیه؟خوشگله؟
گفتم مطمئنم از عشق تو خوشگلتره..
اسمش: رحمان رحیم حمید و غفاره
… زیاده اسماش ولی من صداش میزنم خداااا …
((به عشق اونی که همیشه هوامو داره))
إِنَّا غَيْرُ مُهْمِلِينَ لِمُرَاعَاتِكُمْ وَ لَا نَاسِينَ لِذِكْرِكُم (بحارالانوار، جلد 53، صفحه 174)
ما هرگز در مراعات حال شما کوتاهی نمی کنیم و یاد شما را فراموش نمی کنیم
اي کاش در آن مسجد بودم…
درمسجدي پر از لحظات باشکوه انتظار، لحظات پرشور عشق،
و لحظات… وصل!
خداي من!
لحظات وصل… ؟!
اکنون، با خود مي انديشم که مي توان در مسجد سهله نبود؛
اما با تو بود!
مي توان در مسجد سهله نبود، اما با ياد تو زندگي کرد!
مي توان در مسجد سهله نبود، اما عشق پيشه بود!
چرا که فاصله ي من با تو، فاصله ي تو با من،
به اندازه ي چرخيدن من به سوي قبله است…
آري به اندازه ي چرخيدن من به سوي قبله
و راز و نياز با تو، غرق شدن در درياي لطف تو،
لطافت احساس تو،
داشتن حسّ لطيف حضور تو…
و ديگرهيچ.”